Ja ja, was het gisteravond nog een wiebelend geheel in Ricks mond, vanmorgen was het hem eindelijk gelukt het wiebelende object te verwijderen. We hebben nu dus officieel een gat. En trots dat hij erop is. Hij heeft oma gelijk uit bed gebeld vanmorgen met het grote nieuws. Daarna was niemand meer veilig voor hem vandaag. Iedereen die in zijn gezichtsveld verscheen kreeg gelijk het gat te zien. Terwijl hij met open mond probeerde te zeggen: "Mwijn tand is ur uiwt, zwie je?"(Sorry, maar zo klonk het ongeveer.) Pat en ik hadden eigenlijk verwacht dat de tand gisteravond al op zou geven. Dus we hadden de videocamera al geinstalleerd voor Ricks mond en moedigden hem aan om toch vooral veel te wiebelen. Maar de tand was taaier dan de batterij van de camera dus we hadden maar opgegeven. Nou ja, een dagje vroeger of later maakt ook niet uit toch? Zijn tandje ligt nu onder zijn kussen te wachten op de tandenfee. En ik zit me ineens te bedenken hoe groot Rick eigenlijk al wordt. Zometeen komen er grote mensen tanden in dat kleine kindergezichtje. Maar gelukkig heeft mama nog heel even de tijd om daar aan te wennen.xxx Cel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten