Nog heel even

Ik was net Ricks tanden aan het poetsen. Nu doe ik dat altijd grondig, maar vandaag duurde het wel erg lang. Ik had namelijk iets ontdekt dat tussen zijn kiesjes zat. Wat het nou was kon ik niet goed zien, maar dat het er tussen uit moest dat was een ding dat zeker was. Dus ik aan de slag met de elektrische tandenborstel. Beetje ertussen duwen en een beetje heen en weer. Nou vergeet het maar. Wat er ook zat, het was niet van plan tussen die kiezen vandaan te komen. Dan maar proberen met een cocktailprikkertje. Dus eerst naar beneden om die te pakken en daarna met het hele doosje naar boven(je weet tenslotte maar nooit) Rick werd er ondertussen al een beetje moe van en vroeg of dit allemaal nog lang ging duren. "Nee hoor schat, nog heel even." Na vijf minuten tussen zijn kiezen te hebben gewurmd was er van mijn cocktailprikker niet veel meer over. Het ellendige dingetje zag er echter nog steeds hetzelfde uit en erger nog zat ook nog steeds op dezelfde plek. Dan maar echt grof geschut. "Rick, mama gaat nu even met een speld in je mond poeren, dus je moet wel heel stil blijven liggen, oke?" "Oke, mam." Ik heb nog geen seconde de speld in zijn mond of hij begint te praten.

"Mam?"
"Ja" (terwijl ik snel de speld uit zijn mond haal)
"Is het soms oranje, wat er tussen mijn kiezen zit?"
"Uh, ja schat wel een beetje."
"Nou dan is het vast een wortel."

Op zich niet zo vreemd dat hij dat denkt aangezien hij net bij oma wortels gegeten heeft, maar ik vertel hem dat het uitgesloten is dat het een wortel is. Na nog een paar minuten wroeten met de speld haal ik uiteindelijk het irritante dingetje tussen zijn kiezen vandaan. Het blijkt een zaadje te zijn. Een zaadje uit een aalbesje. Dat verschrikkelijke zaadje heeft me gewoon minstens tien minuten gekost. Ik denk dat Rick de volgende keer maar een banaan moet eten.

xxx Cel