Wat een zooitje

Ik ben best een sloddervos. Ik ben de eerste om dat toe te geven. Ik erger me niet snel aan rommel in huis. Ik ga hink, stap, sprong over het speelgoed de kamer door en spring geregeld over touwtjes die her en der gespannen zijn. Jassen die op de bank liggen, hang ik weer aan de kapstok en onderbroeken die ik op de grond vind, gooi ik netjes in de wasmand. Tot zover maak ik me niet druk. Maar kleine Josh heeft nu eindelijk een bezigheid gevonden waar ik dus absoluut niet tegenkan. Rozijntjes platstampen. Aaaargggg. Overal waar ik loop trap ik op vieze plakkerige platgestampte rozijntjes. Ze liggen door de hele kamer, in de gang, in de wandelwagen, tussen de bank en in de tuin. Gek word ik ervan. Nu dacht ik slim te zijn en gaf hem vandaag lekker geen rozijntjes maar aalbesjes in een bakje. Daar is hij dol op dus ik dacht die eet hij vast wel lekker op. Nou vergeet het maar, het kleine spook had al snel door dat het platstampen van aalbesjes zo mogelijk nog leuker is. Nu kan hij namelijk op zijn blote pootjes hele rode plakkerige sporen door de kamer maken en de velletjes overal aansmeren. Het hele huis ligt vol met gesneuveld fruit. Ik kan nergens zitten zonder dat er accuut een rode vlek op mijn kont verschijnt(die ik dan zelf natuurlijk niet gezien heb) en ik weer voor gek loop. Josh schijnt dit alles toch zeer normaal te vinden en lijkt niet van plan er vandaag of morgen mee te stoppen. De enige oplossing zal dus zijn om hem iets te eten te geven dat niet klein rond en plakkerig is. Misschien toch maar een appeltje of een banaan. Al zie ik hem er wel voor aan dat hij daar ook weer creatieve dingen mee gaat doen. Ik ben benieuwd.

xxx Cel