Alweer een mijlpaal

Het is zover. Onze Rick fietst zonder zijwielen. Wij dachten eigenlijk dat hij het nooit zou gaan doen, aangezien hij altijd al begon te zuchten als wij zijn fiets te voorschijn haalden. "Oh nee he mam, ik hoef toch niet te fietsen daar vind ik niks aan." Onder lichte dwang ging hij er dan toch even op, fietste vijf meter en parkeerde het glimmende nieuwe fietsje dan steevast weer in de tuin. Totdat hij gistermiddag een schim voorbij zag scheuren toen hij in de poort stond. Bij nader onderzoek bleek dat de schim het buurmeisje van twee huizen verder was, waar Rick weleens mee speelt. Ze fietste voor het eerst zonder zijwielen en haar arme moeder rende mee naast de fiets. Nou dat kon Rick natuurlijk niet over zijn kant laten gaan. Hij riep dus gelijk: "Pap, dat kan ik ook, haal de zijwielen maar van mijn fiets." Pat twijfelde dus geen moment en binnen vijf minuten waren de zijwielen van de fiets af. En daar gingen ze dan.
Rick met een fleecesjaal om zijn middel(het was tenslotte maar een graad of dertig buiten)en Pat hevig zwetend ernaast. Ik had namelijk besloten dat dit een heel mooi klusje voor papa was.

Het heeft wat zweet en tranen gekost, maar na tien rondjes door de straat begon het zowaar op fietsen te lijken wat Rick deed. Hij hing af en toe nog wat scheef en ging niet langzamer dan 25 kilometer per uur (arme Pat) maar hij viel er in ieder geval niet af.

Josh hield alles nauwlettend in de gaten en keek vol medeleven naar zijn grote broer die zo aan het zwoegen was.
Toen Rick echt nijdig begon te worden zijn we maar gestopt en vanmorgen vroeg hij zelf of Pat weer met hem wilde oefenen.
Ze gingen naar buiten en hij fietste dus gewoon in een keer weg. Zelf.... Helemaal alleen. Het enige wat Pat hoefde te doen was hem een klein zetje geven.
Ik was de was aan het ophangen in de tuin en hoorde ineens: "Jieeeeeeeehaaaaaaaaaaa" en vervolgens piepende remmen. Ik ging snel even kijken en zag hem nog net voorbij scheuren.

Nu wil hij dus de hele dag alleen nog maar fietsen. Vanmiddag is hij op zijn eigen fiets mee geweest naar opa en oma. Dat ging ook heel goed. Hij maakt al mooie bochten en fietst ook redelijk recht wat toch ook best handig is.

Bij oma hebben de mannetjes heerlijk in een teil met water gespeeld. Wat een pret hadden ze.
Zo leuk om naar te kijken. Die blije snoetjes.





We hebben na al deze waterpret nog gebarbequed bij opa en oma. Een heerlijke dag en jammer genoeg het einde van Pats vrije weekje. Ik zal hem missen volgende week, en de jochies ook vrees ik.

xxx Cel