Rick is op het moment helemaal bezeten van Pokemon kaarten. En hij is niet de enige zag ik al op school. Ieder zichzelf respecterend kind loopt door school met een hand vol kaarten. De een heeft een nog grotere stapel dan de andere. Ik heb dus werkelijk geen idee wat je hoort te doen met deze kaarten behalve verzamelen, maar Rick heeft besloten om er niks anders mee te doen dan ze constant in zijn hand te houden. En met constant bedoel ik ook echt dag en nacht. Als ik hem 's avonds laat uit ons bed til om hem in zijn eigen bed te leggen, graait hij wanhopig om zich heen tot hij zeker weet dat hij alle kaarten weer heeft. Daarna maakt hij zich slaapdronken druk over de volgorde waarin zijn kaarten op dat moment liggen. Hij schijnt er namelijk toch echt systeem in aangebracht te hebben. Jammer genoeg wel een systeem dat hij alleen kent. Dus elke keer als zijn kaarten uit zijn handen vallen (en dat gebeurt dus zo'n honderd keer op een dag.) begint hij gelijk te krijsen omdat ze dan niet goed meer liggen. Hij krijst trouwens ook als hij z'n kaarten even kwijt is ( en dat gebeurt ook gemiddeld elk uur) dus je kan wel nagaan hoe gezellig het er hier aan toe gaat. Ik hoop maar dat deze rage snel over is. Zodat hier de rust in huis wederkeert.
xxx Cel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten