Ricks wortel tic

Ik weet niet wanneer het ontstaan is. Waarschijnlijk toen hij zijn eerste potje olvarit kreeg. Maar een ding is zeker, sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Rick en de worteltjes. Wat hij nou zo fantastisch vindt aan die oranje sprieten is mij geheel onduidelijk, maar dat het hier om een speciale band gaat, staat buiten kijf. Al een paar jaar lang krijg ik steevast hetzelfde antwoord wanneer ik vraag wat Rick graag zou willen eten die avond. "Wottels(Hij spreekt de 'r' niet altijd even duidelijk uit) met aadappeltjes en vissticks." Om er vervolgens nog aan toe te voegen dat hij het geheel ook nog geprakt op zijn bord wil met een beetje jus. Nou ben ik de beroerdste niet dus krijgt hij heus elke week een keertje wortels voorgeschoteld, maar eigenlijk is dat niet voldoende voor Rick. Hij wil elke dag wortels en begrijpt absoluut niet dat er mensen zijn die daar niet aan moeten denken. Laatst zei hij: "Maar mam, jij hebt toch weleens een bril op?" "Ja" zei ik. "Nouhou, als je heel vaak wortels eet hoef je die niet meer op, want wortels zijn heel goed voor je ogen." Ik vertelde hem dat mijn ogen waarschijnlijk niet meer gered konden worden door een paar worteltjes en wonder boven wonder legde hij zich daarbij neer.
Hij had namelijk al iets anders verzonnen om toch vaker aan een bord worteltjes te kunnen komen. Hij logeert namelijk nog wel eens bij oma. En als hij daar blijft, krijgt hij altijd worteltjes. Oma is namelijk al lang blij dat ze dan zeker weet dat ze niet voor niets staat te koken. Van de week had Rick ook bij haar gelogeerd en ze vertelde me toen ik hem kwam halen dat Rick aan haar had gevraagd vooral niet aan mij te vertellen dat hij worteltjes bij haar had gegeten. Toen ze vroeg waarom ze dat niet aan mij mocht vertellen zei hij: "Mama had ook al worteltjes voor me gekocht. Als ze weet dat ik ze bij jou al op heb, krijg ik ze vast niet meer." Hmm, volgens mij neemt deze verslaving toch ernstige vormen aan, hij begint nu al dingen te verzwijgen om toch aan zijn portie te komen. Hij heeft deze verslaving trouwens niet helemaal van een vreemde, want zijn vader begint ook altijd heel blij te kijken bij de mededeling dat de pot worteltjes schaft.
Al gaat het bij Pat toch meer om de vissticks en dan vooral het aantal vissticks. Hij schijnt vroeger toch wat vissticks tekort te zijn gekomen want hij vertelt zijn moeder altijd dat hij nu veeeeeel meer vissticks krijgt dan vroeger. Kleine Josh heeft ook geen enkele moeite met een bordje wortels. Hij begint ook gelijk te gillen en te wijzen als hij de oranje inhoud ziet. Ik zou willen dat ik dat ook had. Dat ik ook blij kon worden van een bord wortels. Maar het lukt me echt niet. Ik vind ze vreselijk. Ik heb ze vroeger al zo vaak moeten eten omdat mijn lieve broertje ook bijna niks lustte dat ik ze niet meer kan zien. De ergernis begint al bij het schoonschrapen. Overal die vreselijke oranje natte kleddertjes. Ze zitten aan je mes geplakt, op de muur, aan de pan en op je kleren. Afschuwelijk. Maar ja het is voor het goede doel. Telkens als ik ze op tafel zet heb ik drie gelukkige mannen aan tafel. Daar heb ik wel wat voor over. Maar morgen krijgen ze ze niet, dan eten we lekker iets anders.

xxx Cel