Hij staat!!

Ja wel hoor het is gelukt. Afgelopen weekend hebben Patrick en zijn vader het voor elkaar gekregen. Het zevenhonderd kilo wegende bouwpakket is veranderd in een prachtige schuur(ook wel blokhut of chalet genoemd in de meest recente tv-reclame)Zaterdagavond stond hij al, maar op zondag moest de dakbedekking er nog op. Dat lukte pas 's middags aangezien de regen 's morgens met bakken uit de lucht viel. Patrick begon steeds wilder door het huis te ijsberen naar mate de regen langer aanhield en liep steeds vaker de schuur in om te kijken of het zeil de regen nog een beetje tegenhield. Toen bleek dat dat niet echt het geval was, werd hij helemaal onrustig en liep mopperend door het huis. Maar gelukkig ging later de zon weer een beetje schijnen en kon hij met een gerust hart het dak op. Het dakleer lag er gelukkig snel op. Nog even wat latjes ter afwerking en klaar was Pat. Ik verwachtte dus eigenlijk dat de rust nu wel weder zou keren, hmmm niet dus. Het enorme ding moest namelijk ook nog gebeitst worden. En wel zo snel mogelijk. En raad eens wie dat mocht gaan doen? Juist ikke. Pat moest weer aan het werk en had dus geen tijd. Ik dacht: Ach dat klusje klaar ik wel even. Nou dat viel me vies tegen. Maandag een paar uren staan beitsen. Daarna Dinsdag nog een uur of zes en toen was het hele ding eindelijk helemaal gebeitst. Voor de eerste keer wel te verstaan, hij moest dus zeker nog een keer. Maar van één ding was ik overtuigd, ik ging het de tweede keer niet doen. Zeker weer een keer al die kiertjes, randjes, hoekjes, latjes, plankjes, plintjes, naadjes en kopsekantjes langs met de kwast. Echt niet!!! Ik was er alleen nog niet achter hoe ik dit aan Pat ging vertellen. Maar wat bleek? Terwijl ik net zat te bedenken hoe ik het moest brengen als hij me zou bellen die avond, stond hij ineens in de achtertuin. Dat is op zich al heel leuk, maar het werd nog leuker toen ik hem hoorde zeggen dat hij woensdagochtend de tweede laag nog wel even kon aanbrengen voor hij weer moest werken. Ja, wat doe je dan, nou dan geef je hem gewoon een dikke knuffel!

xxx Cel